ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΤΑ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΜΕΤΡΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ
Ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους, το Εθνικό Πάρκο Σχοινιά, στις ταβέρνες αναστενάζει, με το κράτος να δείχνει ανήμπορο να επιβάλει τον νόμο
Η προστασία του περιβάλλοντος είναι για τους Νεοέλληνες άγνωστη έννοια. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι υπάρχουν ένα σωρό καταδίκες, πρόστιμα κι επιπλήξεις από την Ε.Ε., εξαιτίας του ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν παίρνει μέτρα για το κλείσιμο των παράνομων χωματερών,
αλλά κι επειδή σημαντικοί υδροβιότοποι, όπως το πάρκο του Σχοινιά και το Δέλτα του Αξιού, βρίσκονται στην κυριολεξία στο έλεος του Θεού.
Πρόσφατα, το ΥΠΕΚΑ αποφάσισε να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς του και να «τρέξει» τις διαδικασίες προκειμένου να αποκατασταθεί η νομιμότητα στον αιγιαλό του Εθνικού Πάρκου του Σχοινιά και να μπει ένα τέλος στην παράνομη λειτουργία καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ταβέρνες) που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Αν και ο υγρότοπος του Σχοινιά αποτελεί το σημαντικότερο παράκτιο οικοσύστημα και τον μεγαλύτερο μεταναστατευτικό σταθμό πουλιών στην Αττική (συνιστώντας ένα μοναδικής αξίας οικοσύστημα πανευρωπαϊκά), έχει οδηγηθεί στην υποβάθμιση λόγω του ανθρώπινου παράγοντα.
Για την καλύτερη προστασία του, εκδόθηκε το 2000 προεδρικό διάταγμα που προέβλεπε την ίδρυση του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά-Μαραθώνα, τα οποίο μεταξύ άλλων περιελάμβανε το περίφημο παραθαλάσσιο δάσος πεύκου και κουκουναριάς, την αμμώδη παραλία, τη χερσόνησο Κυνοσούρα και τη Μακαρία Πηγή, και όριζε διάφορες ζώνες προστασίας με τις επιτρεπόμενες χρήσεις. Τρία χρόνια αργότερα συστάθηκε και ο Φορέας Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου, ο οποίος ανέλαβε να σχεδιάσει και να υλοποιήσει την προστασία του πάρκου.
Παρά την αρχική αισιοδοξία για τη μετατροπή του πάρκου – σε συνδυασμό με το Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο – σε χώρο πρότυπης περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, όπου θα γίνονταν ξεναγήσεις και μετακινήσεις με εναλλακτικούς τρόπους (π.χ. με ποδήλατα) και όπου θα αναπτυσσόταν ένα ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των απορριμμάτων στην περιοχή, μια δεκαετία αργότερα δεν έχει υλοποιηθεί τίποτε από αυτά. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση και ενημέρωση των επισκεπτών – παραθεριστών για τις «ανάγκες» του πάρκου έχει αποτύχει πλήρως, αν κρίνει κανείς από τη συμπεριφορά που παρατηρείται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και τα Σαββατοκύριακα, όταν χιλιάδες αυτοκίνητα και μηχανές σταθμεύουν ακόμα και μέσα στο δάσος, και τα σκουπίδια κατακλύζουν κάθε σημείο της ευρύτερης περιοχής.
Πριν από περίπου δύο μήνες, οι επιθεωρητές Περιβάλλοντος και Ενέργειας ζήτησαν από τον δήμαρχο Μαραθώνα να ανακαλέσει άμεσα όλες τις άδειες λειτουργίας των καταστημάτων, κάτι που έκανε ο Ιορδάνης Λουϊζος. Κι όμως, και πάλι το κράτος έκανε μια «τρύπα στο νερό», καθώς οι ιδιοκτήτες προσέφυγαν στο Διοικητικό Πρωτοδικείο και κατάφεραν να κερδίσουν προσωρινή διαταγή αναστολής της εκτέλεσης της απόφασης του δημάρχου Μαραθώνα έως ότου εκδικαστεί η υπόθεσή τους.
Αδράνεια
Η εξέλιξη αυτή έρχεται να προστεθεί σε ένα χαώδες σκηνικό αδράνειας και ηθελημένης ανοχής στη μη εφαρμογή των νόμων, γεγονός που αποτύπωσε χαρακτηριστικά στην έκθεσή του «για το καθεστώς των αυθαίρετων κατασκευών στον αιγιαλό του Εθνικού Πάρκου Σχοινιά – Μαραθώνα» ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης το 2009.
Στην υπόθεση της ελλιπούς προστασίας και στις περιβαλλοντικές πιέσεις που δέχεται ο υγρότοπος του Σχοινιά, είχε παρέμβει τον περασμένο Μάρτιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία με σχετική επιστολή της ζητούσε εξηγήσεις από την ελληνική κυβέρνηση για την υποβάθμιση της περιοχής. Πέρα από την παράνομη λειτουργία των καταστημάτων στην παραλία, η Κομισιόν επεσήμανε μεταξύ άλλων ως παράγοντες υποβάθμισης του οικοσυστήματος τα ζητήματα της ανεξέλεγκτης διάθεσης των απορριμμάτων, της υπολειτουργίας του συστήματος πυρόσβεσης (σ.σ. κόστισε στο Δημόσιο 3 εκατ. ευρώ!), των καταστροφών των παρατηρητηρίων πουλιών, της οικιστικής επέκτασης και αυθαίρετης δόμησης, και ζητούσε να ενημερωθεί για τις δράσεις που έχει αναλάβει η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα. Επιπλέον, ενημέρωνε ότι έχει ανοίξει αυτεπάγγελτα φάκελο κατηγορίας, προκειμένου να διερευνήσει αν η Ελλάδα τηρεί τις υποχρεώσεις της, όπως αυτές απορρέουν από την περιβαλλοντική νομοθεσία της Ε.Ε., ενώ υπογράμμιζε και τα προβλήματα της εύρυθμης λειτουργίας του Φορέα Διαχείρισης, ο οποίος αντιμετωπίζει θέμα βιωσιμότητας λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
